"Als ik Francesco Farioli was, dan zou ik het andersom doen"

"Op het moment dat spelers nog niet volledig wedstrijdfit zijn, dan zie je trainers die wat meer tijd hebben – in de voorbereiding – de nadruk leggen op trainingsarbeid. En als je heel hard traint, dan moet je de wedstrijdminuten rustig opbouwen, omdat je anders te veel piekmomenten in de week hebt", opent Verheijen bij De Telegraaf.

"Maar je kunt het ook omdraaien: de wedstrijden benutten om de spelers fitter te laten worden en de trainingsarbeid doseren, omdat er toch al twee piekmomenten zijn”, aldus Verheijen die geen situatie als 'betere' ziet. "Het is per situatie verschillend. Je moet objectief kijken wat voor jouw spelersgroep het beste is. In het geval van Ajax zou ik kiezen voor meer wedstrijdminuten en minder intensieve trainingsarbeid, omdat zij nog automatismen moeten ontwikkelen en daarvoor is een zelfde formatie vereist. Je moet je beoogde elftal samen laten trainen én spelen."

Automatismen zijn een mentaal en onbewust gegeven. "Voetballers handelen vooral onbewust, omdat er meestal geen tijd is om na te denken. Dat geldt ook voor het communiceren tussen spelers. Als bijvoorbeeld de rechtsback steeds dezelfde rechtsbuiten voor zich heeft in trainingen en wedstrijden, zal zijn onbewuste brein op een gegeven moment aan de lichaamshouding van de rechtsbuiten al herkennen wat hij wil. Hierdoor zullen spelers veel minder miscommunicatie hebben en minder balverlies lijden. Dergelijke automatismen kan je maar op één manier ontwikkelen. En dat is niet door je elftal op acht plaatsen te wijzigen."