Brobbey geniet: "Het leek alsof iedereen me mijn doelpunt gunde"

"De trainer zei dat ik goed op weg ben, dat ik prima train en dat mijn doelpunt vanzelf zou komen. Dus dat had-ie goed gezien. Het gaf me extra motivatie", aldus de spits, die opgelucht is na zijn doelpunt. "Als je zeventig dagen niet scoort en een aantal écht grote kansen om zeep hebt geholpen, dan ga je nadenken. Wat had ik in welke situatie beter kunnen doen? Het hielp me niet, want ik scoor het makkelijkst als ik op gevoel speel."

Toch heeft hij mentaal wel al stappen gezet, zegt Brobbey in De Telegraaf. "Normaal gesproken had de trainer me na die gemiste kans in de vierde minuut kunnen wisselen. De bal, die nu op het gezicht van de keeper kwam, was vol de kruising in gegaan. Vorig seizoen had ik gedacht: ’Het mag écht niet zo zijn’. Nu hield ik alleen maar in gedachten dat de wedstrijd nog lang duurde en dat mijn momenten nog wel zouden komen."

Brobbey zijn doelpunt was donderdag niet beslissend. Het was al nummer vier van de Amsterdammers, maar toch werd er keihard gejuicht. "Het leek alsof iedereen in de ArenA me mijn doelpunt gunde, behalve het vak met uitsupporters dan."