Farioli: "Aan het begin was het normaal dat er veel scepsis was"

"Dit is een club met grote mogelijkheden en potentie, maar dat heb ik natuurlijk niet ontdekt. Ajax is een institutie, een legendarische club, een grootmacht. Maar wat mij nog het meest heeft verrast, is: iedereen die je spreekt, wil hierheen komen! Het maakt niet uit waar ze zijn, als je met een goed plan komt en je noemt de naam Ajax, heb ik nog geen enkele speler nee horen zeggen", zegt Farioli bij Voetbal International.

"Ook voor mij is er geen betere plaats om te zijn, om duizend verschillende redenen. Een van de moeilijkste dingen voor een coach is om een plaats te vinden die bij jouw ideeën past. Dat kan te maken hebben met de mensen die er zijn, een technisch directeur bijvoorbeeld die op dezelfde manier naar voetbal kijkt. Maar hier zit het veel dieper", vervolgt de Italiaan.

"Deze club staat voor een bepaalde manier van spelen, waar ik van houd. Dit is niet iets wat elke dag voorbijkomt. Alsof je je vrouw tegenkomt: hoeveel vrouwen kom je tegen tijdens je leven? Maar dan komt er een moment dat je zegt: Dit is de ware. Dat was een beetje het gevoel dat ik kreeg, dat wij kregen, het gevoel dat we nog steeds hebben", is Farioli lovend. 

"De liefde groeit, letterlijk, nu ik hier ben. We zijn op een bepaalde manier elkaar nog steeds aan het ontdekken. Er is een connectie. Aan het begin was het, denk ik, vrij normaal dat er veel scepsis was. Het examen stopt nooit, maar ik denk dat het duidelijk is dat we er alles uit proberen te persen", zegt de Italiaan over de kritiek van de media. 

"Dat is het eerste dat ik tegen Alex Kroes zei toen hij met me kwam praten: Het gedeelte waar jullie je nooit zorgen over hoeven te maken, is dat wij het beste willen voor de club. We zullen altijd hard werken om dat voor elkaar te krijgen. Dat was mijn enige belofte", is Farioli eerlijk.

"Verder kun je dingen nooit garanderen, want in voetbal kunnen dingen altijd heel snel veranderen. De goede kant op, maar zeker de slechte kant op, vooral voor coaches. Mijn belangrijkste motivatie is om op een plaats te zijn waar je voelt dat je elke dag een stukje probeert te klimmen. Als je de Mount Everest beklimt, zijn er ook stukken waar je een even naar beneden gaat, dat is normaal. Maar je doel is altijd om de top te halen", besluit hij.